Este libro foi concibido como unha experiencia que pretende indagar na posibilidade dunha conxunción de linguaxes que, a pesar de pertencer a ámbitos diferentes da representación, poidan xerar espazos de sentido compartidos. A obra gráfica de Manuel Pizeueta que aqui amosamos, pon en escena, sobre a luz turbia dos sonos, a disolución dos perfis do real como experiencia que extrae da vertixinosa degradación do orgánico e da delirante proliferación do fragmentado, unha fusión cromática que evoca un mundo en descomposición, anegado pola liquidez putrefacta dunha contemporaneidade asolada.